نابسامانی جوامع اسلامی، خودباختگی در برابر فرهنگ و تکنولوژی غرب، تفرقه، فقر، جهل، عقب ماندگی و دیگر مسائل این چنینی از دیر باز توجه اندیشمندان اسلامی را به خود جلب کرده بود. اقبال لاهوری(1938-1877م.) فیلسوف، سیاستمدار و شاعر پاکستانی از جمله ی چنین افرادی است که کوشیده با شناساندن موانع موجود بر سر راه بیداری و پیشرفت جوامع اسلامی، با احیای تفکر اسلامی و با استفاده از آموزه های قرآنی راهکارهایی در جهت رفع موانع یادشده و ایجاد وحدت و همبستگی بیشتر جوامع اسلامی و تشویق آنان به ترقی و پیشرفت به زبان شعر و نثر ارائه نماید. هدف پژوهش حاضر، بررسی نظرات این اندیشمند بزرگ در زمینه های یادشده، در سروده های فارسی اوست. روش پژوهش توصیفی است و نتایج با استفاده از تکنیک مطالعه به روش کتابخانه ای و سندکاوی بررسی شده است. نتیجه نشان می دهد با این پژوهش می توان به درک بهتری از اندیشه های اقبال لاهوری دست یافت.
