هدف پژوهش حاضر بررسی "ریخت شناسی حکایت های کلیله و دمنه ی نصراللّه منشی" براساس الگوی ولادیمیر پراپ (1970 - 1895م.) است. تعیین ساختار حکایت های کلیله و دمنه، شناخت بهتر ساختار حکایت های هندی، درک بهتر ساختار کلیله و دمنه و تشخیص ساختار حکایت های هندی از ایرانی، از اهداف پژوهش حاضر محسوب می شود. اهمّیّت نثر کلیله و دمنه ی نصراللّه منشی، نقش آن در پیدایش و روند نثر فنّی، تقلیدهای فراوان از این اثر و مواردی از این دست از دلایل انتخاب این اثر به شمار می رود. روش پژوهش، توصیفی است و نتایج براساس تکنیک تحلیل محتوا، به شیوه ی کتابخانه ای و براساس روش پراپ تجزیه و تحلیل شده است. نتیجه بیانگر این است که پنجاه و هفت حکایت این اثر، دارای سی و چهار خویشکاری و صد حرکت است و سادگی یا پیچیده بودن حکایت ها به ترکیب حرکت ها بستگی دارد. همچنین بررسی ها نشان می دهد که ساختار دو حکایت اصلی باب «بازجست کار دمنه» و «زاهد و مهمان او» با حکایت های دیگر متفاوت است. با توجّه به نبودن این حکایت ها در پنچه تنتره و تفاوت ساختاری آن ها با کلیله و دمنه، به نظر می رسد این داستان ها در ایران به ترجمهی کتاب افزوده شده اند.
