این پژوهش با عنوان «بررسی نقش ویژه زبان در مجموعه داستانهای حاجی آقا صادق هدایت و یکی بود، یکی نبود سید محمدعلی جمالزاده» به تحلیل و بررسی نقش ویژه زبان در شخصیتپردازی و ایجاد پندار واقعگرایی در آثار مذکور پرداخته است. هدف اصلی این تحقیق، سنجش میزان توانایی نویسندگان در بهکارگیری اصطلاحات و واژههای مرتبط با مشاغل مختلف و تأثیر آن بر باورپذیری داستانها است. نتایج نشان میدهد که هر دو نویسنده با استفاده از زبان و اصطلاحات خاص مربوط به طبقات اجتماعی و مشاغل، توانستهاند شخصیتهای خود را بهخوبی به تصویر کشند و این امر به ایجاد واقعگرایی و نمایش چالشهای اجتماعی کمک کرده است. در نهایت، این پژوهش نشان میدهد که ویژه زبان بهعنوان ابزاری کلیدی در درک بهتر متن و انتقال پیامهای اجتماعی و فرهنگی نویسنده عمل میکند.
