ادبیات مکتوب کلاسیک ایران، ادبیات طبقات فرادست جامعه بویژه شاهان و امیرا و در خدمت گفتمان حاکمان و تبلیغ و اشاعه اهداف آنان است و عامه مردم بویژه زنان و کودکان در آن، جایی نداشتند.در مقابل ادب عامه، ادبیات فرودستان است و گفتمان عامه مردم را نمایندگی می کند. ناشناخته بودن پدید آوررندگان سروده ها، در مالکیت عموم بودن، برخورداربی از آزادی بیان بیشتر، منع کمتر در به کارگیری واژه های تابو، وجود صدا و نقش پررنگ زنان، ادبیات کودکان و توجه به نیازهای آنان،برخی از ویژگی های ادبیات عامه محسوب می شود. از طرف دیگر ادب عامه منشأ آفرینش بسیاری از آثار مکتوب به شمار می رود. اثرگذاری ادب عامه از ادب مکتوب به حدی است که کمتر اثر کلاسیک و معاصری را می توان یافت که به گونه ای از ادب عامه تاثری نپذیرفته باشد. در این میان ادب شفاهی کردی از غنا، وسعت و اهمیت ویژه ای برخوردار است و تولد تا مرگ انشانها را در بر می گیرد و همچون قطعه پازلی به تکمیل فرهنگ عامه ایران زمین کمک می کند؛ ز این رو بستر مناسبی جهت پژوهش های ادبی، روانشناختی، تاریخی، جامعه شناختی، زبان شناختی و مواردی از این دست، محسوب می شود. کتاب حاضر، در این راستا تدوین شده و می کوشدچشم انداز تازه ای از ادب عامه به طور کلی و ادب کَرد ی به طور خاص در برابر دیدگان خوتنندگان قرار دهد.
