موضوع پژوهش حاضر تحلیل و بررسی مثنوی جهانگیرنامۀ طالب آملی است و بر آن است به این پرسش پاسخ دهد که مثنوی جهانگیرنامه ساقی‌نامه است یا توصیف بزم شاهانه؟ روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است؛ جامعه آماری 324 بیت شعر جهانگیر نامۀ طالب آملی در قالب مثنوی است و از آنجا که در بررسی آن استقرای تام مراعات شده، نیازی به نمونه‌گیری نیست. منبع مورد نظر کلیّات اشعار طالب آملی به تصحیح و تحشیۀ طاهری شهاب است. داده‌ها به شیوۀ کتابخانه‌ای و سندکاوی گردآوری شده و با استفاده از تکنیک تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده است. نتیجه نشان می‌دهد مثنوی جهانگیرنامه، به استناد دلایل ارائه شده در متن مقاله، خلاف نظر ملّا عبدالنّبی فخرالزمانی قزوینی، احمد گلچین معانی و دیگر پژوهشگران به هیچ روی معیارهای ساقی‌نامه را ندارد، بلکه همانگونه که از نام آن پیداست (جهانگیرنامه)، در توصیف بر تخت نشستن جهانگیرشاه و شادی اطرافیان و سپاهیان او در این مورد است که حاوی اطلاعات بسیار ارزشمند تاریخی و جامعه‌شناختی است.
