دکتر محمد علی اسلامی ندوشن، شاعر، نویسنده، حقوقدان، استاد دانشگاه، ادیب، مترجم، پژوهشگر و منتقدادبی و اجتماعی آثار بسیار در زمینه های ادبی و اجتماعی پدید آورده است. دو اثر شعری گناه و چشمه اولین تجربه ادبی او در سرایش شعر بود اما خیلی زود از آن دست کشید و به آثار دیگری روی آورد، زندگی و مرگ پهلوانان در شاهنامه، داستان داستانها، حافظ را از یاد نبریم، ماجرای پایان ناپذیر حافظ ،آواها و ایماها، جام جهان بین و ... در زمینه ادبیات، صفیر سیمرغ، سفر به کشور شوراهاو آزادی مجسمه شرح سفرهای ایشان است. و آثار بسیار دیگر چون ایران را از یاد نبریم، ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟، سخن ها را بشنویم ، دیروز ، امروز و فردا و... در باره ایران است. به طور کلی می توان ایران دوستی را دال مرکزی گفتمان ایشان در نظر گرفت و مسائل ادبی چون پرداختن به فردوسی، حافظ یا سخن از مشکلات ایران همگی دال های پیرامونی هستند که به تفصیل از آنها سخن خواهیم گفت. البته تاسف می خورم که ما همیشه بعد از مرگ این بزرگان به یاد آنان می افتیم. ای کاش ای پاسداشت در زمان حیات ایشان بود. در هر حال اگر دکتر اسلامی ندوشن ها دیگر در میان ما نیستند، دست کم دکتر شفیعی کدکنی ها را هنوز در میان ما هستند، دریابیم و یادو نامشان را پاس بداریم.
