مسأله زبان و جنسیّت، یکی از مهم ترین مسائلی است که در چند دهه اخیر توجّه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. در این میان، باید به رابطه بین صور خیال، ذهن و زبان نویسنده، متناسب با جامعه ای که اثر در آن خلق شده است، دقّت کرد. زنان داستان نویس نیز با شیوه های مختلف در آثارشان به بازتاب جلوه هایی از زندگی اجتماعی خویش پرداخته اند. یکی از این شیوه ها بازتاب منفی صور خیال است؛ به این معنا که ایدئولوژی های حاکم بر جامعه مردسالار که به شکلی بارز بر روی زبان تأثیرگذارند، بر روی صور خیال نیز به عنوان یکی از کارکردهای زبانی بی تأثیر نیستند و نمود آن در زبان زنان منتج به ساختاری منفی شده است، به گونه ای که مفاهیم انتزاعی همچون مرگ، نفرت، نیستی و ضعف زنان در این وجوه کلامی نهفته است. فرشته مولوی نیز یکی از نویسندگان فعّال است که در آثار خود با بهره گیری از زبان زنانه، چالش های پیش روی زنان را در داستان ها و رمان های خویش به تصویر کشیده است. نگارندگان، در این پژوهش به بررسی صور خیال در حوزه استعاره و کنایه منفی با توجه به بسامد بالای آن در رمان حالا کی بنفشه می کاری؟ اثر فرشته مولوی می پردازند. نتایج پژوهش نشان می دهد مفاهیمی که بازتاب نابرابری های جنسیتی است به شکل مشخصی در زبان دیده می شود. علاوه بر این، تمایل زنان به کاربرد استعاره و کنایه به دلیل عدم صراحت بیان و همچنین وجود مفاهیم منفی در آنها نتیجه ایدئولوژی های جوامع مردسالار است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و داده ها با استفاده از شیوه تحلیل محتوا، تجزیه و تحلیل شده است.
