مهستی گنجوی) 577-490ق( بانوی رباعیسرا، بسیار پیشروتر از زمان خود زیسته است؛ زیرا جهانبینی و وضعیت زندگی او موجب سرودن اشعاری شده که با توجّه به شعر زنان شاعر کلاسیک در تاریخ ادبیات فارسی کم سابقه است . مهستی در گذشته با قضاوتهای نادرست، مورد بی مهری قرارگرفته است و در زمان معاصر نیز این اجحاف در برخی پژوهشها دربارهی او هویّداست. نشاندادن ویژگیهای زنانه ی مهستی در رباعیاتش از اهداف پژوهش حاضر است. پژوهش، به شیوه ی توصیفی و داده ها به روش سندکاوی و کتابخانها ی گردآوری و با استفاده از تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که مهستی بی هیچ پرده پوشی آنچه احساس و تجربه ی زنانه اش اقتضا می کند، در شعر نمایان می سازد. از خصوصیات زنانه ی او می توان به ابراز عشق و عالقه به جنس مخالف، اشاره به جنسیت خود، تصاویر و ویژگیهای زنانه، اعتراض خاموش فمنیستی، محافظهکاری، زبان اروتیک زنانه اشاره کرد که در متن مقاله با ذکر نمونه به تفصیل بیان شده است.
