درک بخش قابل توجهی از متون ادبی و زیبایی های آن در گرو درک مفاهیم بلاغی آن است و همین امر ضرورت آگاهی از علوم بلاغی را اجتناب ناپذیر می کند. پژوهشهای انجام شده در این زمینه، درهر دو زبان در آغاز اغلب تقلیدی تام و تمام از بلاغت عربی بود؛ عدم توجه به ظرفیتهای زبانی زبانهای فارسی، کردی و امثال اینها موجب غفلت از بسیاری از ظرافتهای بلاغی ویژه این زبانها شده است. پژوهش حاضر به بررسی ظرفیتهای بلاغی زبان کردی می پردازد و می کوشد مسائل بلاغی خاص این زبان را با توجه به ظرفیتهای آن در دو حوزه بدیع و بیان بررسی کند. نشان دادن ظرفیت های بلاغی زبان و ادب کردی، فراهم کردن بستری مناسب جهت پژوهش بیشتر در این زمینه، شناساندن وجوه اشتراک و افتراق مسائل بلاغی در دو حوزه بدیع و بیان با بلاغت فارسی و عربی از اهداف پژوهش حاضر محسوب می شود. پژوهش از نوع کیفی است. اطلاعات به روش کتابخانه ای و سندکاوی گردآوری می شود و با استفاده از روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل می گردد. جامعه آماری آثار ادبی کردی است که به صورت استقرای تان بررسی می شود. نتیجه نشان می دهد ترکیبی بودن زبان کردی، ظرفیتهای آن در واژه سازیو قافیه پردازی از عوامل درون زبانی و شرایط جغرافیایی و طبیعت منطقه، شیوه زندگی مردم و اوضاعسیاسی و اجتماعی از عواملمؤثر برون زبانی موثر بر زبان کردی بوده است که مورد اخیر با پیوند عشق و سیاست منجر به گونه ای شعر عاشقانه شده که در نوع خود بی نظیر است و در ادب فارسی، عربی و دیگر زبانها نمونه ی آن دیده نشده است.
