انور دست باز

مقدمه: تجربه‌ی زایمانی، از تجارب مهم زندگی زنان است و شناسایی ارتباط آن با مسائل روانشناختی و پیامدهای حاصل از آن می‌تواند گامی در جهت ارتقاء سطح سلامت روان مادران باشد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تجربه‌ی زایمانی و ارتباط آن با اختلال استرس پس از سانحه در زنان نخست‌زا در سال 1402 انجام شد. روش‌ها: مطالعه‌‌ی حاضر به‌روش مقطعی، بر روی 420 نفر از زنان نخست‌زای واجد شرایط مراجعه‌کننده به مراکز جامع سلامت شهرستان سنندج که بصورت خوشه‌ای انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل فرم مشخصات دموگرافیک و بالینی و پرسشنامه‌های تجربه‌ی‌ زایمانی و ضربه تولدسیتی (City BiTS) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌ رگرسیون‌خطی چندگانه و Independent sample T-test تجزیه و تحلیل گردید و 0/05 > P در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه‌ نشان داد که میانگین‌ نمره‌های تجربه‌‌ی زایمان و (Post-traumatic stress disorder) PTSD و میزان علائم تجزیه‌ای به ترتیب 0/55 ± 2/84، 11/23 ± 18/21 و 57/3 درصد بود. PTSD پس از زایمان با سطح ‌تحصیلات (0/006 = P)، داشتن همراه طی لیبرو زایمان (0/007 = P) و حمایت ‌همسر (0/004 = P)، رابطه‌ی معنی‌داری داشت و با افزایش نمره‌ی تجربه‌ی ‌زایمان، میانگین نمره PTSD بطور معنی‌داری کاهش یافت (0/001 = P)، همچنین با افزایش تجربه‌ی مثبت از زایمان، میزان علائم تجزیه‌ای کاهش یافت (0/001 = P). نتیجه‌گیری: میزان تجربه‌ی زایمانی در زنان سنندجی در وضعیت نسبتاً مطلوبی قرار داشت، همچنین میانگین ‌نمره‌ی اختلال استرس پس از سانحه کمتر از میانگین کل مقیاس بود و عواملی مانند سطح ‌تحصیلات شرکت‌کنندگان، داشتن همراه طی لیبر و میزان حمایت ‌همسر با آن مرتبط بود، همچنین ارتباط منفی و معنی‌داری میان تجربه‌ی ‌زایمانی با اختلال استرس پس از سانحه و علائم تجزیه‌ای وجود داشت و ایجاد تجربه خوب و خوشایند در طی لیبرو زایمان برای مادران سبب کاهش ابتلا می‌شود.