پیشینه و اهداف: شناخت واکنشهای متفاوت معلمان به سوءرفتارهای دانشآموزان همواره مورد بحث متخصصان محیطهای آموزشی بوده است. بااین حال کمبود پژوهش در حیطه واکنشهای معلمان به این بدرفتاریها از دیدگان دانشآموزان در پژوهشهای داخلی و خارجی نمایان بود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی ادراک دانشآموزان از واکنشهای معلمان نسبت به بدرفتاریشان در کلاس انجام شده است. روش شناسی: این پژوهش با شیوه کیفی و رویکرد پدیدارشناسی با 15 دانشآموز متوسطه اول استان کرمانشاه در سال تحصیلی 1403-1404 با استفاده از نمونهگیری هدفمند انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، مصاحبه نیمهساختارمند بود و از تحلیل مضمون کلارک و براون در جهت تحلیل اطلاعات بهدست آمده استفاده شد. جهت اعتمادپذیری اطلاعات بهدستآمده، از روشهای مدیریت از سوی مصاحبهشوندگان، تحلیل مورد ناهمسو و مشاهده و تماس طولانی در محیط آموزشی و جهت تاییدپذیری، از برگه ثبت پیشفرضها استفاده شد. برمبنای مصاحبهها دو کد اصلی راهبردهای سختگیرانه و ملایم به دست آمد. راهبردهای سختگیرانه شامل اطلاع به والدین و مدیران، تنبیه بدنی و راهبردهای ملایم، شامل واکنشهای گفتوگو، درگیری کلاسی و نمره منفی بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد معلمان میتوانند با ارتباط حسنه و درگیری دانشآموزان با فعالیتهای کلاسی و درک عدالت از سوی آنها، در جهت کاهش بدرفتاری دانشآموزان قدم بردارند.
