انور دست باز

پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری پایستگی تحصیلی بر اساس ادراک خدمات مشاور مدرسه و خودپنداره تحصیلی با نقش میانجی انگیزه پیشرفت در دانش‌آموزان صورت پذیرفت. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که برای بررسی روابط بین متغیر‌ها از روش معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، شامل همه دانش‌آموزان 12 تا 17 سال مقطع متوسطه اول شهر سنندج در سال تحصیلی 1404-1403 بود که از میان آن‌ها تعداد 450 نفر (197 دختر و 253 پسر)، بر اساس قاعده کلاین در مدل معادلات ساختاری به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های‌ پایستگی تحصیلی (Martin & Marsh, 2008)، ادراک خدمات مشاور مدرسه (Ohert et.al, 2022)، خودپنداره تحصیلی (Yesen-Chen, 2004)، انگیزه پیشرفت (Hermans, 1970). استفاده شد. داده‌ها با استفاده از معادلات ساختاری به وسیله نرم افزار SPSS-27 و AMOS-24تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های این پژوهش نشان داد که مدل ساختاری پایستگی تحصیلی بر اساس ادراک خدمات مشاور مدرسه و خودپنداره تحصیلی با نقش میانجی انگیزه پیشرفت در دانش‌آموزان از برازش مطلوبی برخوردار بود. اثر مستقیم ادراک خدمات مشاور مدرسه، خودپنداره تحصیلی و انگیزه پیشرفت بر پایستگی تحصیلی مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم ادراک خدمات مشاور مدرسه و خودپنداره تحصیلی بر انگیزه پیشرفت مثبت و معنادار بود. اثر غیر مستقیم ادراک خدمات مشاوره مدرسه و خودپنداره تحصیلی بر پایستگی تحصیلی از طریق انگیزه پیشرفت مثبت و معنادار بود. بر مبنای نتایج این پژوهش، ارتقاء و تقویت ادراک خدمات مشاور مدرسه و خودپنداره تحصیلی بستر مناسبی برای افزایش انگیزه پیشرفت فراهم می‌کند و این فرایند در نهایت منجر به افزایش پایستگی تحصیلی در دانش‌آموزان می‌شود.