درمان بازپردازش و بازنویسی تصاویر، با اثربخشی اثباتشده، ابزاری ارزشمند و در دسترس برای ارتقاء سلامت روان و بهزیستی به شمار میرود. بااینحال، تأثیر این روش بر همجوشی شناختی و اجتناب شناختی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هنوز بررسی نشده است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر درمان بازپردازش و بازنویسی تصاویر بر همجوشی شناختی و اجتناب شناختی در دانشآموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر در استان کردستان انجام شد. این مداخله، با ایجاد محیطی حمایتی، به افراد کمک میکند تا هیجانات منفی خود را بازپردازش کرده و از چرخه اضطراب رها شوند، که میتواند به تقویت ذهنیتی مثبتتر و مقاومتر منجر شود. در این مطالعه نیمهتجربی، ۳۰ شرکتکننده بهصورت هدفمند انتخاب و بهطور تصادفی به دو گروه درمان و بدون درمان تقسیم شدند. گروه درمان ۱۲ جلسه این روش درمانی را دریافت کرد، درحالیکه گروه بدون درمان هیچ مداخلهای دریافت نکرد. نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که همجوشی شناختی، اجتناب شناختی و زیرمؤلفههای مرتبط در پسآزمون و پیگیری بهطور معناداری بهبود یافتهاند. بااینحال، در سرکوب افکار و مؤلفههای حواسپرتی تأثیر معناداری مشاهده نشد. این یافتهها تأکید میکنند که درمان بازپردازش و بازنویسی تصاویر میتواند در کاهش همجوشی شناختی و اجتناب شناختی در میان دانشآموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر مؤثر باشد.
