شتاخت معنا و محتوای قرآن کریم از همان دوران حیات پیامبر گرامی آغاز شد. واژگان قرآن دربردارنده معانی وسیعی است که انسان هر برا در آن به تفکر و کنکاش می پردازد، به معانی عمیق تری دست می یابد. تا کنون تلاش های وسیعی در فهم معنای آیات قرآن صورت گرفته است که یکی از این روش ها و پدیده ها پدیده چند معنایی الفاظ قرآن کریم است که در حدود قرن سوم هجری در میان محققان مطرح شد. چند معنایی یعنی این که واژه ای دارای چند معنا است که در آن واحد همه آن معانی در متن قابل تقدیر خواهد بود و می توان متن را بر آن حمل نمود. جزء 29 قرآن کریم دارای 11 سوره مکی است که عمدتا مشتمل بر موضوعات عقیدتی هستند. در این سوره ها 70 واژه چند معنا به چشم می خورد که هدف از این پژوهش تلاش در جهت تبیین آن ها و بررسی معانی متعدد آن در سوره های این جزء است. در این تحقیق حدود 35 تفسیر مختلف مورد بررسی قرار گرفت تا بر اساس آن ها بتوان معانی متفاوت ایُن واژه ها را استنباط و دریافت نمود. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای با ابزار فیش برداری است. نتایج نشان می دهد که در بعضی از تفاسیر به تمام معانی متفاوت واژه چند معنا پرداخته شده و همه آن ها بررسی شده اند در حالی که در تفاسیر دیگر فقط به چند نمونه از معانی اشاره شده است.
