ایلیا ابوماضی شاعری مهجری و رومانتیک است. زاده لبنان است و از وطن خویش به سمت اسکندریه مصر و از آنجا به سوی آمریکای شمالی مهاجرت کرد. در این مقاله پدیده اغتراب بعنوان یکی از مضامین شعر ایلیا ابوماضی در دیوان الخمائل مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. آشکار گردید که او در این دیوان به دنبال چشیدن طعم تلخ اغتراب خود را از دنیای واقعی و محسوس دور می کند و به دنیای خیال پرواز می کند تا منبع التیام و آرامشی برای دردها و رنجهایش بیابد.ایلیا ابوماضی در اثر عواملی چون شرایط خانوادگی، بداقبالی های زندگی، محیط سیاسی و اجتماعی نابسامان، دوری از وطن و تأثیرپذیری از مکتب رومانتیک به این پدیده روی آورد. این دیوان آکنده از قصایدی است که در آن فریادها و سوز و گدازها و اشتیاق به سرزمینش لبنان نمود پیدا میکند. بیشتر این قصاید اغتراب را تلخ و دردناک و با سیل اشک و حسرت مینمایانند، و عشق شدید به وطن در آن هویداست. او علاوه بر اغتراب مکانی به انواع دیگر اغتراب از جمله؛ اغتراب اجتماعی، و اغتراب روحی روانی و اغتراب عاطفی گرفتار آمد. واکنش شاعر در برابر این پدیده به دو صورت است؛ گاهی برای رهایی از آن به دوران گذشته خود یعنی دوران کودکی و جوانی پناه می برد و گاهی با روی آوردن به دنیای وهم و خیال و اسطوره از دنیای مادی فاصله می گیرد و در آسمان خیال به پرواز درمی آید تا شاید غم و اندوه غربت از دوش او برداشته شود.
