چکیده شعر صلاح عبدالصبور امروزی است و مسائل روز را به تصویر می کشد؛ علاوه بر این وی به پیشینه دینی و ادبی و فرهنگی جامعه خویش نظر داشته از تواناییهای آن برای غنا بخشیدن به شعر خویش سود جسته است. صلاح عبدالصبور قرآن و داستانهای آن را بعنوان منبعی برای تعبیر از اندیشه های شعری خویش یافته؛ آنها را متناسب با نیاز روز و مسائل جدید در شعر خویش بکار برده است. شخصیت پیامبر گرامی اسلام (ص) و خصوصا مهاجرت ایشان به مدینه در اعتراض به ظلم و ستم مشرکان مکه بیشترین بازتاب را در شعر وی یافته است؛ که می تواند نتیجه اندیشه انقلابی شاعر و اعتراض همیشگی وی به وضع جهان عرب و لزوم ایجاد تحول و حرکت در آن باشد. شخصیت حضرت مسیح (ع) دومین شخصیت قرآنی از جهت بازتاب در شعر صلاح عبدالصبور است. تواناییهای خارق العاده آن حضرت در زنده کردن مردگان بیشترین تبلور را در شعر عبدالصبور داشته است. منبع عبدالصبور در ذکر این داستانها عموما قرآن و یا مضامین مشترک قرآن و انجیل است. شاعر گاهی از تکنیک ماسک استفاده می کند و این شخصیتهای قرآنی را بکار می گیرد و گاهی ماسک خود را بکناری می نهد. این داستانها گاهی چنان در القاء مفاهیم معنوی و روحی استحاله می شوند که بخشی از دلالتهای واقعی خود را در شعر وی از دست می دهند. کاربرد اعتراض گونه این داستانها با دیدگاه انقلابی شاعر مبنی بر مخالفت با حاکمیتهای ظلم و جور در جهان عرب کاملا هماهنگ است.
