شعر نو عرب در رویکرد متحولانه اش از شرایط و اوضاع نابسامان و بحران منطقه ای و جهانی، از جمله وقوع جنگ جهانی دوم، مسئله فلسطین و شکسته های مادی و معنوی قوم عرب متأثر بوده است. از اینجاست که احساسات رومانتیکی برای بیان واقعیت موجود رنگ باخته و واقع گرایی جای آن را اشغال نموده است دیگر اوزان خلیلی و قالب های خشک و کلاسیک شعری در بیان واقعیت های موجود برای شاعر ناکار آمد نشان داده و شاعر درصدد تمرد علیه اوزان قدیم و ایجاد اسلوب های جدید برآمد و نیز ضرورت بازنگری میراث در رویارویی با چالش ها در ابعاد مختلف آن در عصر نگرای برای شاعر ضرورتی اجتناب ناپذیر جلوه می کند. از شاخصه های شعر نو عربی می توان به تعامل با سنت و میراث ادبی قومی و جهانی اشاره کرد که به شیوه های گوناگون و به انگیزه متعدد انجام یافته است. از جمله این شیوه ها به کارگیری رمز، اسطوره، قصه های داستانی، شخصیت های برجسته تاریخ ساز است. این تعامل را می توان از زوایای مختلف و از منظر های متعدد مورد بررسی قرار داد: مانند میراث ملی و جهانی، میراث اساطیری، و زاوی نقاب که اسلوب بلاغی شناخته شده ای در ادبیات شرق و غرب است. در این اسلوب صدا یا من شاعر در صدا و من قهرمان و شخصیت یکی می شود، به گونه ای که صدای دیگری به صدای شاعر تبدیل می شود. در میان شاعران معاصر عربی، عبد الوهاب البیاتی اولین شاعر عربی است که به طور گسترده از این اسلوب استفاده کرده و توانسته است از سیطره ی احساسات رومانتیکی رهایی یابد و شعرش را به متن بازی برای حضور شخصیت های تاریخی قرار دهد. او در این تکنیک تحت تأثیر عواملی مانند إحیاء سنت، التزام نقاب از جمله منبع ادبی، أسطوری، صوفی، دینی، توانسته قرائت تازه ای از سنت ارائه دهد و با پیوند دادن گذشته و حال، هم دیدگاه خویش را درباره مسایل سیاسی و اجتماعی بیان کند و هم از مشکلات و تجارب شخصی خویش سخن بگوید. با مطالعه اشعار او سؤالاتی چند در ذهن متبادر می شود که مهمترین آنها عبارت است از: چه عواملی شاعر را وادار نموده تا برای بیان اندیشه ها و تجارب خود از فن نقاب استفاده نماید؟ و میراث ادبی فرهنگی عربی و نیز میراث تاریخی جهان تا چه حد شاعر را دربیان موضوعات یاری نموده است؟ .
