ما سیستمی را در نظر گرفتیم که از دو بره مقابل هم که توسط لایه نازکی از هم جدا شده اند تشکیل شده است، هر بره شامل لایه هایی است که بار روی آنها عامل ناهمسانگردی است و بین لایه ها ماده الکترولیت که محیطی همسانگرد است قرار دارد. رابطه پراکندگی برای چنین سی ستمی که میدان در مرزها ناپیوستگی دارد وابسته به فاصله بین لایه ها و زاویه نسبی چرخش بین بارهای لایه ها نسبت به راستای بار روی لایه مرجع است . با تشکیل انرژی آزاد، نیرو و گشتاور قابل محاسبه است. نتایج نشان می دهد که افزایش تعداد لایه های ناهمسانگرد منجر به نیروی جاذبتر و همچنین افزایش دامنه گشتاور می شود
