اسعد معروفی

سفتی میوه یک صفت مهم انتخابی در اصلاح میوه توتفرنگی ( Feragaria× ananassa) است. تفاوتهای آشکاری در سفتی میوه در بین ارقام مختلف توت فرنگی مشاهده شده است. به منظور شناسایی ژنهایی که ممکن است با این تفاوتهای بافتی همراه باشند، مطالعات مولکولی در سطح ژن های موثر لازم است. ژنهای کد کننده آنزیمهایی که روی پکتینها در دیواره سلولی اثر میگذارند بیشتر شامل پکتین متیل استراز (PME ) و پکتات لیاز(PL) میباشند که فرآیندهای تغییرات دیواره همراه با رسیدن میوه را تنظیم میکنند. به منظور بررسی نقش این دو ژن مهم و تاثیر آنها بر سفتی میوه توت فرنگی، بیان آنها در سطح رونوشت در سه رقم مختلف توتفرنگی (کردستان، آروماس و پاروس) با سطوح مختلف سفتی تحت تیمارهای کلرید کلسیم و متیل جاسمونات مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژنهای PME و PLدر اثر تیمار کلرید کلسیم و به ویژه در غلظت های بالاتر و همچنین متیل جاسمونات در غلظتهای بالاتر و در طول زمان بیشتر کاهش بیان نشان دادند. همچنین همبستگی منفی معنی داری بین سطوح بیان ژنهای PLو PME و سفتی میوه وجود داشت