احمد کریمی

این آزمایش با استفاده از 082 قطعه جوجه گوشتی سویه را 128 )مخلوط دو جنس( برای تعیین اثرات سطوح مختلس سدیم جیره در مرحله آغازین ) 3 تا 33 روزگی( بر روی عملکرد، خصوصیات لاشه، مورفولویی روده کوک و معدنی شدن استخوان درشتنی و دیسکندروپلازی درشتنی انجام 2 درصد( با سطح / 2 و 10 /01 ،2/00 ،2/31 ،2/ شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلس سدیم ) 30 2 درصد( و تعادل الکترولیتی ثابت 052 میلیاکیوالان در کیلوگرم جیره بود. بعد / 2 تا 08 / متغیر کلر ) 38 از 33 روزگی تا 03 روزگی با جیره یکسان رشد و پایانی تغذیه شدند. این آزمایش در قالب طرح کام ا لا تصادفی انجام گرفت. هر کدام از گروههای آزمایشی شامل 0 تکرار و هر تکرار متشکل از 30 قطعه 2/ 2 و 10 /01 ،2/00 ،2/31 ،2/ جوجه گوشتی بود. نتاین نشان داد که سطوح مختلس سدیم جیره ) 30 <2/ درصد( در مرحله آغازین ) 3 تا 33 روزگی( فاقد تأثیر معنیدار ) 25 P ( بر روی عملکرد، وزن نسبی 2 درصد / 2 به 10 / بخش عمده اجزاء لاشه در سنین 03 و 00 روزگی بود. افزایش سطح سدیم جیره از 30 >2/ موجب افزایش معنیدار ) 25 P ( میزان pH دئودنوم و یینوم گردید. میزان فراسنجههای سرم از جمله گلوکز، تریگلیسیرید، پروتیین کل، اسید اوری و فسفر در سن 33 و سطح فسفر پلاسما در سن 03 روزگی تحت تأثیر سدیم جیره قرار نگرفت، اگر که میزان هماتوکریت خون در سن 03 روزگی با افزایش سطح سدیم جیره افزایش یافت. افزایش سطح سدیم جیره موجب افزایش ارتفا پرز دئودنوم در >2/ سن 03 روزگی گردید. افزایش سطح سدیم جیره در مرحله آغازین موجب کاهش ) 25 P ( میزان خاکستر، کلسیم و فسفر استخوان درشتنی در سنین 03 و 00 روزگی گردید، بدون این که روی وقو عارضه دیسکندروپلازی درشتنی تأثیر داشته باشد. نتاین تحقیق حاضر نشان میدهد که سطح بیشتر از 2/30 درصد سدیم جیره اثرات سودمندی بر عملکرد جوجهها گوشتی ندارد.