سید علی جوهری

با توجه به روند روز افزون مصرف نانو ذرات و رهایش آن در بوم سازگان آبی، بیم خطرات احتمالی برای محیط زیست و پیرو آن، برای انسان می­رود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجمع بافتی نانو ذرات نقره و تأثیر آن بر بازماندگی در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) است. به این منظور، طی یک دوره 60 روزه، ماهیان در معرض غلظت­های متفاوت نانو ذرات نقره (0، 025/0، 05/0، 1/0 و 2/0 ppm ) قرار داده شد. طول دوره­ی آداپتاسیون 2 هفته در نظر گرفته شد. در هر تانک 25 قطعه ماهی کپور معمولی قرار داده و آزمایش با 5 تیمار و 3 تکرار انجام شد. نتایج حاصل از تجمع نانو ذرات نقره در بافت آبشش و عضله ساقه دمی ماهی کپور معمولی، در پایان دوره تیمار بندی، اختلاف معناداری را بین تجمع بافتی در تیمارها با غلظت­های متفاوت، نشان داد. با افزایش غلظت نانو ذرات نقره مورد استفاده، تجمع بافتی در بافت­های مختلف افزایش یافته (05/0>p)، با این حال غلظت 2/0 ppm نانو نقره دریافتی، بیشترین میزان تجمع نانو نقره را در همه­ی بافت­ها نشان داد. کمترین تجمع بافتی در آبشش و بیشترین تجمع در بافت عضله ساقه دمی مشاهده شد. نتایج درصد بازماندگی در پایان دوره 60 روزه­ی تیمار بندی با افزایش غلظت نانو ذرات، افزایش کمی را نشان داده، با این حال، هیچ اختلاف معناداری بین درصد بازماندگی در دوز­های مختلف رویارویی ماهیان با نانو ذرات نقره وجود ندارد (05/0