فن آوری نانو علم رو به رشدی است که کاربرد آن در زندگی روزبه روز بیشتر گسترش می یابد و درنتیجه احتمال آزادسازی نانو مواد به محیط آبی از مشکلات جدید محیط زیستی به شمار می رود. به علت رهایش عمدی و یا تصادفی نانو ذرات، رویارویی موجودات آبزی با نانو مواد روزبه روز بیشتر می شود، بنابراین شناخت اثرات احتمالی نانو مواد بر آبزیان از اهمیت زیادی برخوردار است. علاوه بر سمیت ذاتی که نانو مواد برای موجودات دارند، رویارویی هم زمان آن ها با سایر آلاینده ها می تواند سبب کاهش یا افزایش سمیت شود. در این پژوهش از ماهی کپور معمولی برای ارزیابی سمیت حاد و سمیت مزمن نانو ذرات نقره به تنهایی و نیز اثر متقابل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم و نانو ذرات نقره استفاده شد. بر اساس استاندارد شماره 203 سازمان توسعه و همکاری اقتصادی (OECD)، ارزیابی سمیت حاد به مدت 96 ساعت صورت گرفت و نتایج آن توسط نرم افزار پروبیت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج سمیت حاد نشان داد که نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم، سمیت نانو ذرات نقره را افزایش داده و سبب افزایش مرگ و میر شدند. همچنین آزمون سمیت مزمن شامل 10 روز دوره رویارویی و 10 روز دوره بهبود و بر اساس استاندارد شماره 204 سازمان توسعه و همکاری اقتصادی صورت گرفت. در دوره رویارویی آسیب های بافت شناسی در حضور نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بسیار شدیدتر بود و هایپرپلاژی، هایپرتروفی، جدا شدن سلول های پوششی از رشته های ثانویه و جوش خوردگی لاملا از رایج ترین آسیب ها بودند که پس از دوره بهبود این علائم تا حدودی کاهش یافتند. در اندازه گیری های رشته های اولیه و ثانویه نشان داده شد که عرض رشته های اولیه و ثانویه در رویارویی همزمان نانو ذرات نقره و دی اکسید تیتانیوم به ویژه در غلظت بالا بیش ترین افزایش را دارد؛ پس از دوره بهبود نیز عرض رشته های اولیه و ثانویه به شدت کاهش یافت و طول رشته های ثانویه نیز افزایش یافتند. همچنین نتایج انباشت زیستی نشان دادند که در رویارویی همزمان نانو ذرات نقره و دی اکسید تیتانیوم، انباشت نقره در بافت کبد و روده افزایش یافت و پس از دوره بهبود نیز انباشت زیستی به ویژه در بافت های روده و کبد کاهش یافت. در محاسبات شاخص وضعیت و شاخص کبدی نیز در دوره رویارویی کمترین میزان مربوط به رویارویی همزمان نانو ذرات نقره و دی اکسید تیتانیوم بود، همچنین محاسبه شاخص ا
