ماهی قزل آلای رنگین کمان به دلیل رشد سریع و سازگاری مناسب با شرایط محیطی، یکی از مهمترین گونه های تجاری است که در ایران پرورش داده می شود. القای تتراپلوییدی بواسطه شوک دمایی یکی از روش های موثر برای تولید ماهیان پلی پلویید در صنعت آبزی پروری است که می تواند تغییراتی را در ویژگی های بیوانرژتیک در پی داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر القای تتراپلوییدی در قزل آلای رنگین کمان بر بازماندگی، رشد، ویژگی های لاشه و همچنین ترکیب اسید های چرب عضله بود. برای این کار از 8 مولد ماده با میانگین وزن 246 ± 1600 گرم و 6 مولد نر با میانگین وزن 186 ± 1393 گرم که از نظر سنی 4 ساله بودند استفاده شد. شوک دمایی 65 ساعت درجه بعد از لقاح و به مدت - 10 دقیقه و با دمای 28 درجه سانتی گراد اعمال شد. نتایج نشان داد درصد القای تتراپلوییدی 2 ± 21 / 68 درصد بود که با اندازه گیری گلبول های قرمز مشخص شد. نرخ بازماندگی از مرحله لقاح تا چشم زدگی در گروه تتراپلویید 20 / 1 ± 33 / 67 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 59 / 1 ± 12 / 92 به طور معناداری کاهش یافت ) 05 / 0p< (. بازماندگی در مرحله چشم زدگی تا تخم گشایی در گروه تتراپلویید 3345 / 1 ± 33 / 55 بود که نسبت به گروه دیپلویید که 45 / 0 ± 10 / 98 به طور معناداری کاهش یافت. از نظر شاخص های رشد نظیر وزن نهایی و افزایش وزن در انتهای دوره آزمایش یعنی 38 روز بعد از شروع تغذیه فعال گروه تتراپلویید به طور معناداری بهتر از گروه دیپلویید بود. مقدار ایزولوسین و پرولین در گروه تتراپلویید افزایش ولی مقادیر لایزین و آرژنین کاهش یافت. القای تتراپلوییدی می تواند منجر به تغییرات معنادار در رشد، تغذیه و ترکیب اسیدهای آمینه در قزل آلای رنگین کمان گردد.
