یکی از کاربردهای قابل پیش بینی فن آوری نانو در آبزی پروری، بهبود ساخت جیره های غذایی آبزیان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی امکان جایگزینی اشکال آلی و معدنی عنصر روی در خوراک ماهیان نوجوان کپور معمولی (Cyprinus carpio) با نانوذرات اکسید روی بود. بدین منظور کپور ماهیانی با میانگین وزن 07/2±26/25 گرم به مدت دو ماه با چهار سطح (0، 30، 100 و 500 میلی گرم در هر کیلوگرم جیره) از اشکال مختلف مکمل افزوده شده ی عنصر روی (نانو ذرات روی، روی آلی و روی معدنی) تغذیه شدند. نمونه برداری در پایان دوره آزمایش جهت محاسبه شاخص های رشد، شاخص های تغذیه ای، آنالیز لاشه، سنجش میزان انباشت زیستی عنصر روی و آنالیز های بیوشیمیایی پلاسما صورت گرفت. بر اساس نتایج این مطالعه، افزودن 100 میلی گرم در کیلوگرم روی معدنی، 30 تا 100 میلی گرم در کیلوگرم روی آلی و 100 تا 500 میلی گرم در کیلوگرم روی نانویی می تواند اثر مثبت و یکسانی بر میانگین نرخ رشد ویژه این ماهیان داشته باشد. از طرفی درصد افزایش وزن بدن، شاخص وضعیت، شاخص های تغذیه، میزان پروتئین، چربی، خاکستر و رطوبت لاشه تفاوت معنی داری را در میان گروه های مورد مطالعه نشان ندادند. ماهیان تغذیه شده با دوز 500 میلی گرم در کیلوگرم اشکال مختلف عنصر روی به طور معنی داری بیشترین میزان انباشت زیستی روی را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند. ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی دوز 500 میلی گرم در کیلوگرم اشکال نانویی و آلی عنصر روی بیشترین سطح فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و آلکالین فسفاتاز را نشان دادند که با گروه شاهد و گروه تغذیه شده با جیره حاوی دوز های 30 و 100 میلی گرم در کیلوگرم اشکال نانویی و آلی اختلاف معنی داری را نشان دادند؛ اما گروه تغذیه شده با جیره حاوی 500 میلی گرم در کیلوگرم روی معدنی اختلاف معنی داری را در فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و آلکالین فسفاتاز با گروه شاهد نشان نداد. فعالیت آنزیم کربنیک انیدراز در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی دوز 500 میلی گرم در کیلوگرم اشکال مختلف عنصر روی در کمترین سطح بوده و اختلاف معنی داری را با گروه شاهد نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، به نظر می رسد اضافه کردن 30 تا 100 میلی گرم در کیلوگرم از هر یک از اشکال مکمل روی بتواند سبب بهبود شاخص های زیستی ماهیان نوجوان کپور معمولی گردد.
