هم زمان با توسعه آبزی پروری و افزایش تنوع گونههای پرورشی، پژوهشهایی در رابطه با مدیریت بیماری، روشهای تولید مثل و تغذیه آبزیان صورت گرفته است. در بیش از دو دهه گذشته، مطالعات مربوط به درشت مغذیها نسبت به ریز مغذیها بیشتر مورد توجه بوده است و به طور معمول ماهیان با تکیه بر یک منبع غذایی ویژه پرورش یافته اند. عنصر روی عنصری معمول در موجودات زنده و محیط طبیعی است که نقش مهمی را در بسیاری از فعالیت های زیستی بازی می کند و به عنوان عنصرکمیاب ضروری یا ریز مغذی تعریف می شود. این عنصر یک کوفاکتور ضروری برای بیش از 033 آنزیم شامل آلکالین فسفاتاز، الکل دهیدروژناز، مس-روی سوپر اکسید دیسموتاز و کربونیک انیدراز می باشد. سطح طبیعی عنصر روی در ماهیان آب شیرین و آب شور به منظور پاسخگویی به نیاز رشد آبزی ناکافی گزارش شده است. از این رو این عنصر به عنوان ریز مغذی ضروری در تغذیه ماهیان مورد توجه قرار گرفته است و می تواند جهت تامین نیازهای غذایی ماهیان به جیره اضافه گردد. بر اساس مرور مطالعات انجام شده مشخص می گردد که میزان بهینه عنصر روی در آبزیان مهمی همچون ماهی قزل آلای رنگین کمان، میگوی دراز آب شیرین و ماهی 13 و 03 میلی گرم در هر کیلو گرم جیره می باشد. بر این اساس توجه به تأمین مقدار مورد -03 ، حوض به ترتیب 03 نیاز این عنصر بوسیله مکمل های معدنی مناسب در جیره های غذایی آبزیان بسیار ضروری به نظر می رسد.
