هدف از این مطالعه بررسی اثر نانوذرات اکسید روی و یون روی بر آسیبشناسی بافت آبشش ماهی قزل آلای رنگینکمان (Oncorhynchus mykiss) میباشد. در این مطالعه از 60 عدد ماهی قزل آلای رنگینکمان استفاده گردید. همچنین دو غلظت غیرکشنده نانوذرات اکسید روی و دو غلظت غیرکشنده یون روی که عبارت بودند از 5/0 میلیگرم در لیتر و 05/0 میکروگرم در لیتر به همراه گروه شاهد (فاقد هرگونه ماده شیمیایی) استفاده گردید. پس از 14 روز مواجهه با این مواد، بافت آبشش نمونه برداری شد. به منظور انجام مطالعه بافت شناسی کلاسیک، نمونهها پس از آماده سازی به روش هماتوکسیلین ـ ائوزین رنگ آمیزی شد. مهمترین آسیبهای ایجاد شده در بافت آبشش شامل خمیدگی تیغههای ثانویه، هایپرتروفی تیغههای ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش بههم چسبیدگی لاملاهای ثانویه، تلانژیکتازی مویرگی، هیپرپلازی و در نهایت نکروز بوده است. میزان آسیبها در مواجهه با نانوذرات اکسید روی بیشتر از یون روی بوده است و در غلظت 5/0 میلی گرم بر لیتر شدت آسیبهای بافتی بالاتر از غلظت 05/0 میکروگرم بر لیتر بوده است. باتوجه به نتایج، میتوان گفت این ماده قابلیت اثرگذاری و ایجاد آسیب بر بافت آبشش ماهی را دارا می باشد، بنابراین لازم است توجه بیشتری در هنگام استفاده از این ماده انجام گیرد و از رهایش آن به محیط زیست خودداری شود.
