مطالعه اثر رویارویی همزمان آبزیان با آلاینده های شیمیایی موجود در آب دارای اهمیت می باشد. یون جیوه و نانوذرات نقره جزو مواد شیمیایی هستند که از طریق تشکیل آمالگام با یکدیگر ترکیب می شوند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر حضور یک غلظت غیر کشنده از نانوذرات نقره در آب بر سمیت حاد جیوه معدنی در ماهی دانیو گورخری بود. بدین منظور غلظت های کشنده میانی (LC50) جیوه در حضور و عدم حضور نانوذرات نقره، طبق رهنمود استاندارد OECD محاسبه گردید. مقایسه غلظت های کشنده میانی نشان داد که حضور 01/0 میلی گرم در لیتر نانوذرات نقره، باعث کاهش 5/1 برابری سمیت حاد جیوه در ماهی گورخری می شود (LC50 از 010/0± 135/0 به 002/0 ± 206/0 میلی گرم در لیتر افزایش یافت). اگرچه کاهش اثر سمیت جیوه در حضور نانوذرات نقره احتمالا به دلیل کاهش دسترسی زیستی آن در نتیجه ی تشکیل آمالگام و یا جذب سطحی یون های جیوه بر روی نانوذرات می باشد، اما انجام مطالعات بیشتر برای شناخت ساز و کار دقیق اثر متقابل بین جیوه و نانوذرات نقره در محیط زیست آبزیان ضروری به نظر می رسد.
