قرار گرفتن آبزیان در معرض آلودگی های نفتی در محیط های دریایی یکی از مشکلات مهمی است که ارگانیسم های آبزی را تهدید می کند. نفت و ترکیبات آن اثرات حادی بر ماهیان داشته و اثرات آنها بر مرحله لاروی و جوانی ماهیان شامل تغییرات ریخت شناسی، آسیب شناسی بافتی و آسیب های ژنتیکی گزارش شده است. تحقیقات نشان داده اند که مواد فتوکاتالیست مثل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند آلاینده های موجود در هوا و آب شامل آلاینده های معدنی، آلاینده های آلی و میکروموجودات زنده را اکسید کنند. در این مطالعه تجربی تعداد 210 قطعه ماهی کپور معمولی با محدوده وزنی (50-30 گرم) در 7 تیمار (control; TiO2/uv; TiO2/dark; Oil/uv; Oil/dark; Tarkib/uv; Tarkib/dark) در یک دوره 21 روزه مورد بررسی قرار گرفتند. در پایان آزمایش، بافت آبشش و کبد حداقل 3 قطعه ماهی از هر تیمار به صورت تصادفی نمونه برداری شد و بافت ها برای مشاهده هر گونه علائم تغییر آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ نوری ارزیابی می شوند. تغییرات ساختاری نظیر هیپرتروفی، هیپرپلازی، نکروز، ادم و آسیب عمومی مثل جداشدن اپیتلیال از غشای پایه تیغه های آبششی، پرخونی در رشته و تیغه های آبششی، چماقی شدن رشته های آبششی و چسبندگی تیغه ها و سایر تغییرات محتمل ریختی در مقایسه با گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی مقایسه نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که اگرچه هر شش ترکیب (TiO2/uv; TiO2/dark; Oil/uv; Oil/dark; Tarkib/uv; Tarkib/dark) در آب منجر به افزایش آسیب بافتی در آبشش کپور معمولی نوجوان شد، اما در مقادیر برابر میزان آسیب متاثر از فاز محلول نفت خام تهیه شده در تاریکی به مراتب بیشتر است. با عنایت به نتایج به دست آمده از این پژوهش به نظر می رسد که استفاده از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم می تواند موجب کاهش آسیب های بافت شناختی ماهی کپور معمولی نوجوان در مواجهه با فاز محلول نفت خام شود.
