زمینه و هدف: در عصر حاضر به دلیل کاربردهای گسترده نانوذرات نقره، احتمال ورود آنها به محیط زیست افزایش یافته است. در این راستا ورود این نانومواد به محیط زیست قابلیت تاثیر بر موجودات زنده از جمله ماهیان را خواهد داشت. از اینرو هدف از این مطالعه بررسی آسیب شناسی بافتی ناشی از نانوذرات نقره بر بافت آبشش ماهی گورخری (Danio rerio) می باشد. روش بررسی: در این تحقیق از سه غلظت غیر کشنده نانو ذرات نقره استفاده شد که عبارت بودند از 25/0، 1/0 و 05/0 میلی گرم در لیتر؛ همچنین غلظت صفر میلی گرم در لیتر یا گروه شاهد نیز در نظر گرفته شد. برای انجام مطالعه بافت شناسی کلاسیک، نمونه ها بعد از آماده سازی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین، با میکروسکوپ نوری مطالعه و عکس برداری صورت گرفت. یافته ها: بررسی های آسیب شناسی بافت آبشش نشان داد که در مواجهه با نانوذرات نقره عوارضی نظیر خمیدگی تیغه های ثانویه، هایپرتروفی تیغه های ثانویه، افزایش ترشح موکوس، افزایش بهم چسبیدگی در لاملاهای ثانویه ، هایپرپلازی و در نهایت نکروز افزایش می یابد . اگرچه تغییرات آسیب شناسی بافتی مشاهده شده در تمامی گروه ها وجود داشت، لیکن شدت این تغییرات با افزایش غلظت نانوذرات نقره افزایش نشان داد. بحث و نتیجه گیری: باتوجه به تغییرات ایجاد شده در بافت آبشش ماهی گورخری در غلظت های مختلف نانوذرات نقره در مقایسه با گروه کنترل همچون هایپرپلازی، هایپرتروفی و در نهایت نکروز، می توان گفت که نانوذرات نقره می تواند اثرات قابل توجهی بر بافت آبشش ماهی داشته باشند. لذا مطالعات آسیب شناسی می تواند بعنوان ابزار ساده و مناسبی جهت ارزیابی تاثیر آلاینده های محیطی بر ماهی ها استفاده شود.
