مطالعه حاضر به بررسی اثر سیلیمارین بر سنجه های رشد، پروفایل اسید چرب، سیستم دفاع آنتی اکسیدانی و تغییرات بافتی در کبد و روده ماهی دانیو گورخری پرداخته است. همچنین با توجه به اینکه سیلیمارین دارای توانایی شگفت انگیزی در لیپولیز و کاهش انباشت چربی است، در مطالعه حاضر به اثر پیشگیرانه و درمانی آن علیه تاثیرات منفی احتمالی خوراک پرچرب پرداخته شده است. علاوه براین، در این مطالعه به تاثیر فرآیند نانودرون پوشانی بر عملکردهای زیستی سیلیمارین پرداخته شده است. بدین منظور، ابتدا توان آنتی اکسیدانی سیلیمارین عادی و نانودرون پوشانی شده، با استفاده از آزمون DPPH بررسی شد. سپس ماهیان بصورت تصادفی به 6 تیمار آزمایشی تقسیم شدند و با تیمارهای D1 (کنترل منفی)، D2 (جیره غذایی پرچرب)، D3 (100 میلی گرم در کیلوگرم سیلیمارین عادی)، D4 (100 میلی گرم در کیلوگرم سیلیمارین نانو درون پوشانی شده)، D5 (100 میلی گرم در کیلوگرم سیلیمارین عادی + خوراک پرچرب) و D6 (100 میلی گرم در کیلوگرم سیلیمارین نانو درون پوشانی شده + خوراک پرچرب) به مدت 56 روز تغذیه شدند. در نهایت کارایی رشد، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون ردوکتاز و گلوتامات دهیدروژناز، همچنین پروفایل اسید چرب و تغییرات بافتی با استفاده از تکنیک بافت شناسی کلاسیک بررسی شد. آزمون DPPH نشان داد که فرآیند نانودرون پوشانی تاثیر منفی بر توان آنتی اکسیدانی سیلیمارین نداشته است. بطور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که تیمار سیلیمارین موجب افزایش شاخص های رشد، بهبود عملکرد سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در بافت کبد و بهبود پروفایل اسید چرب بافت عضله شده است. به عبارت دیگر، تیمار سیلیمارین موجب افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسیددیسموتاز و گلوتاتیون ردوکتاز و همچنین اسیدهای چرب چند غیراشباع (ARA، EPA، DHA و DPA) شده است. همچنین یافته های این مطالعه حاکی از آن است که تیمار خوراک پرچرب موجب انباشت چربی، القاء استرس اکسیداتیو، کاهش کیفیت پروفایل اسید چرب، افزایش فعالیت آنزیم گلوتامات دهیدروژناز و همچنین آسیب به بافت روده ماهی گورخری شده است. در واقع خوراک پرچرب موجب افزایش عارضه های بافتی جابجایی لامینا پروپریا و افزایش سلول های گابلت در بافت روده ماهی گورخری شده است. این درحالی است که تیمار سیلیمارین تاحد قابل قبولی موجب کاهش مخاطرات ناشی از خوراک پرچرب شده است. به عبارت دیگر، تیمار سیلیمارین موجب کاهش فعالیت آنزیم گلوتامات دهیدروژناز و استرس اکسیداتیو ناشی از خوراک پرچرب شد. این مطالعه همچنین نشان داد که فرآیند نانودرون پوشانی موجب بهبود عملکردهای زیستی سیلیمارین می شود. باتوجه به موارد ذکر شده می توان نتیجه گرفت که استفاده از سیلیمارین نانودرون پوشانی شده می تواند موجب بهبود سلامت ماهی و همچنین کاهش مخاطرات خوراک نامطلوب شود.
