هدف از این مطالعه، تعیین غلظت فلزات سنگین آرسنیک، سرب و کروم در بافت ماهیچه و کبد ماهیان cephalus Squalius و gracilis Capoeta دریاچه سد تلوار شهرستان بیجار بود. نمونه ماهی های مورد بررسی به صورت تصادفی توسط تور انتظاری و طی 24 ساعت از دریاچه سد صید شدند. پس از آماده سازی، استخراج فلزات از بافت های ماهیچه، پوست و کبد ماهیان مورد بررسی به روش هضم با استفاده از اسید نیتریک و تعیین غلظت به وسیله دستگاه جذب اتمی انجام شد. نتایج این پژوهش، نشان دادند که میزان انباشت زیستی فلزات در بافت های عضله، پوست و کبد متفاوت است. میزان انباشت فلز کروم و آرسنیک در عضله بالاتر از دیگر بافت ها بود و برای فلز سرب در پوست بیشتر از دیگر بافت ها بود. کمترین میزان انباشت فلز نیز در بافت کبد مشاهده شد. نتایج میانگین انباشت فلزات در بافت عضله دو گونه ماهی مورد بررسی نشان داد که انباشت فلزات کروم، آرسنیک و سرب در عضله گونه Capoeta gracilis بیشتر می باشد. در بررسی غلظت فلزات سنگین در بافت پوست گونه های مورد بررسی، نتایج نشان دادند که فلز کروم و سرب در گونه ماهی Capoeta gracilis بیشتر بوده و فلز آرسنیک در گونه Squalius cephalus بیشتر بوده است. همانطور که نتایج نشان دادند میزان فلزات سنگین در گونه Squalius cephalus بیشتر بوده است. در بررسی فلزات سنگین در سه نمونه، ماهی، رسوب و آب در منطقه مورد مطالعه، انباشت بالای فلزات در رسوب را نشان دادند. در همین راستا، میزان انباشت فلزات در ماهی نیز بالا بود. مقایسه انباشت فلزات سنگین براساس استانداردهای پیشنهاد شده برای فلز کروم کمتر از حد مجاز تعیین شده و برای فلز آرسنیک و سرب بیش تر از حد مجاز تعیین شده از سوی استانداردهای جهانی به دست آمد. این نتایج می تواند خطر آلودگی این دو گونه ماهی در منطقه مورد بررسی را نشان دهد.
