در سال های اخیر، مسئله ی طرح توسعه شبکه های انتقال به منظور کاهش اثرات نامطلوب خرابی آبشاری به عنوان یکی از مسائل مهم در بحث طراحی و برنامه ریزی شبکه های قدرت مطرح شده است. حل مسئله ی طرح توسعه ی شبکه ی قدرت با هدف کاهش اثرات نامطلوب خرابی آبشاری با استفاده از رویکرد تحلیل و ارزیابی باعث می شود که اثرات نامطلوب خرابی آبشاری به صورت مؤثرتری نسبت به رویکرد بهینه سازی کاهش یابد. رویکرد تحلیلی یک مجموعه از مستعدترین خطوط را تشکیل داده و احداث خطوط موازی با تمام اعضای مجموعه ی خطوط مستعد خرابی آبشاری را به عنوان طرح توسعه شبکه معرفی می کند. اما احداث همزمان یک خط موازی به ازای تمام اعضای موجود در مجموعه ی مستعدترین خطوط، طرحی غیر فنی و غیراقتصادی است. در این مقاله تلاش می شود به منظور پیشنهاد طرح توسعه شبکه انتقال به صورت فنی و اقتصادی، با استفاده از تحلیل عواقب نامطلوب خرابی آبشاری، خط مستعد خرابی آبشاری شناسایی شده و از طریق آن و راهبرد یک شین دورتر، ناحیه ی آسیب پذیر شناسایی می شود. طرح های مختلف از توسعه ی شبکه ی انتقال در ناحیه ی آسیب پذیر برنامه ریزی شده و استحکام بخشی هر طرح توسعه با استفاده از معیار استحکام بخشی پیشنهادی مورد ارزیابی و اولویت بندی قرار می گیرد. رویکرد پیشنهادی در طرح توسعه ی شبکه ی انتقال بر روی سیستم قدرت آزمون 39 شین آزمایش شده و نتایج عددی، توانایی روش پیشنهادی در کاهش اثرات نامطلوب خرابی آبشاری را نشان می دهد.
