شناسایی خطوط مستعد خرابی آبشاری به عنوان یک وظیفه مهم در برنامه ریزی و بهره برداری شبکه های قدرت تعریف می شود که شناسایی آن ها باعث افزایش امنیت و قابلیت اطمینان در بهره برداری شبکه خواهد شد. نحوه مدل سازی و ارائه شاخص ارزیابی، دو چالش اساسی این مسئله هستند که در افزایش دقت در شناسایی خطوط مستعد خرابی آبشاری تاثیر گذارند. در این مقاله تلاش می شود با در نظرگرفتن پاسخ بهره بردار به عنوان یک مکانیسم از خرابی آبشاری، آن دسته از خطوطی به عنوان خطوط مستعد شناسایی شوند که بهره برداران با عملیاتی مانند توزیع مجدد تولید و حذف بار نخواهند توانست از اضافه بار شدن آن ها جلوگیری کنند. همچنین در این مقاله از یک شاخص چند معیاره استفاده می شود که قادر است خطوط را بر اساس چندین خصوصیت ماکروسکوپی مربوط به خرابی آبشاری ارزیابی کند. به علاوه، به منظور نشان دادن دقت روش پیشنهادی و مقایسه آن با روش های دیگر، شاخص ارزیابی روش شناسایی آسیب پذیری مبتنی بر تئوری آنتروپی معرفی می شود که اندازه مفید بودن مقادیر آسیب پذیری نسبت داده شده به هر خط انتقال را تعیین می کند. به منظور شناسایی خطوط مستعد خرابی آبشاری در شبکه های قدرت نمونه 39 شین و 118 شین از روش ارزیابی پیشنهادی استفاده می شود. نتایج در این دو سیستم قدرت، دقت و پایداری روش پیشنهادی را نشان می دهد.
