فشار اپتیکی یک باریکه ی لیزر برای به دام انداختن، جابه جا کردن، چیدن و شتاب دادن ذرات در ناحیه ی طول موج های مرئی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. که از جمله کاربرد های آن می توان به حرکت دادن و چیدن سلول ها، باکتری ها و ویروس ها اشاره کرد. در تمام کارهای قبلی در این زمینه فشار وارد بر یک فیلم نازک یا یک کره دی الکتریک با ضریب شکستی که بسیار بزرگتر از ضرایب شکست اجزای سلولی بوده، مورد بررسی قرار گرفته است. در این پایان نامه سعی داریم فشار وارد بر سلول های چسبیده به سطح را با یک ساختار سه لایه ای به جای یک لایه و با ضرایب شکست بیولوژیکی از طرف میدان میرای جفت شده با پلاسمون های سطحی در یک سیستم چند لایه (که شامل منشور ، یک سلول ، یک فیلم نازک فلزی و یک لایه دی الکتریک قرار گرفته بر روی وجه منشور می باشد. خود سلول از دو لایه غشاء و یک لایه سیتوپلاسم میانی تشکیل شده است که در آب غوطه ور است) و فشار وارد بر یک فیلم دی الکتریک نازک(نمونه) در یک سیستم چهار لایه ای(که شامل منشور ، یک لایه دی الکتریک با ضریب شکست پایین ، یک لایه دی الکتریک تشدیدی با ضریب شکست بالا و محیط نمونه می باشد) مورد بررسی قرار می دهیم. که با تابش موج الکترومغناطیسی تخت با قطبش P تحت زوایای بزرگتر از زاویه ی حد به فصل مشترک منشور-دی الکتریک ، نور تابشی در این مرز دچار بازتابش داخلی شده و به درون منشور بازتابیده خواهد شد. با این پدیده موج وارد فیلم دی الکتریک نخواهد شد ولی یک میدان میرای کوتاه برد در آن به وجود می آید. در شرایطی که ثابت انتشار پلاسمون سطحی با موج میرا در سیستم چند لایه برابر باشد ، میدان میرا با پلاسمون سطحی جفت می شود ، این پدیده را تشدید پلاسمون سطحی می نامند. در این حالت یک میدان میرای تشدیدی در مرز های دو طرف سلول تولید شده و بر آن یک فشار اپتیکی وارد می کنند. در سیستم چهار لایه نیز در حالتی که میان باریکه ی نور تابشی و مدهای تشدیدی لایه ضریب شکست بالا تطابق فازی به وجود آید ، پدیده ی تشدید اتفاق می افتد. در نتیجه یک میدان میرای رزونانسی در مرز فیلم نمونه تولید شده و بر آن فشار وارد می کند.در این جا به بررسی این فشارهای وارد شده خواهیم پرداخت.
