در این پژوهش مسئله مکان یابی تسهیلات و طراحی شبکه سلسله مراتبی از نوع مرکز مورد مطالعه قرار می گیرد. این مسائل دسته ای از مسائل ترکیبی با قابلیت و توانایی دسترسی به تسهیلاتی که خدمات عمومی نظیر آموزش، خدمات درمانی، امنیت جمعی و مواردی از این قبیل ارائه می دهند، هستند. در این راستا، برنامه ریزان به تعریف سطوح سلسله مراتبی مراکز مورد مطالعه در منطقه مدنظر پرداخته و طراحی شبکه حمل ونقل منطقه را انجام داده یا مورد بازنگری قرار می دهند. بنابراین در این تحقیق، یک مدل بهینه سازی که به طور همزمان تعیین می کند در کدامیک از مراکز جمعیتی تسهیلات با سطح خدمات بالاتر و یا خطوط شبکه با سطح ارائه سرویس بالاتر احداث گردند، ارائه شده تا کل تقاضا پوشش داده شده و حداکثر فاصله دسترسی به تسهیلات در هریک از سطوح سلسله مراتب حداقل شود. تابع هدف بررسی شده از نوع min-max بوده و نقاط دور دست نقش مهمی را در یافتن جواب بهینه ایفا می نمایند.
