امروزه یکی از مشکلات حوزه ی سلامت در اغلب کشورها خدمت رسانی مطلوب و به موقع به افراد حادثه دیده جامعه ناشی از بیماری ها و حوادث غیرمترقبه به ویژه تصادفهای فاجعه بار است. در کشورهای مختلف جهان برای کاستن از عوارض و مرگ و میر ناشی از این بیماریها و حوادث اورژانسی، سیستمی موفق و کارآمد با نام خدمات فوریت های پزشکی طراحی شده است که وظیفه این سیستم ارائه خدمات درمانی بر بالین بیمار و در صورت نیاز انتقال آن به مراکز درمانی است. متأسفانه در برخی موارد اورژانسی به دلیل مشکلاتی همانند شرایط جغرافیایی حاکم و یا حجم زیاد جمعیت و وسائل نقلیه در شهرهای بزرگ و شلوغ، اعزام آمبولانس و یا حضور به موقع اورژانس تبدیل به یکی از معضلات در ارائه خدمات به بیماران و افراد آسیب دیده شده است. با وجود چنین معضلاتی یکی از اقدامات لازم و ضروری در این زمینه ایجاد و راهاندازی اورژانس یا امداد هوایی است که فارغ از ترافیک جادهای و شلوغی جمعیت و در مواردی که منطقه وقوع حادثه فاقد مسیر ارتباطی لازم برای اعزام آمبولانس است، میتواند در اسرع زمان بر بالین بیمار حضور یابد. برای دستیابی به این هدف، مکانیابی این تسهیلات بسیار مهم بوده و مکان تسهیلات مهمترین عامل در جهت موفقیت ارائه خدمتدهی بهموقع تسهیلات اورژانسی است. در این پژوهش به مطالعه ی مسأله مکانیابی جایگاه های خدمات درمانی اورژانسی زمینی (جایگاه آمبولانس) و هوایی (جایگاه بالگرد) و نقاط انتقال به صورت هم زمان، تحت شرایطی که مقدار تقاضا با گذشت زمان تغییر می کند، پرداخته می شود. برای در نظرگیری پویایی تقاضا افق برنامه ریزی به دوره های زمانی کوچکتر تقسیم شده است که هم زمان با تغییر دوره ها و در نتیجه تغییرات تقاضا، در صورت نیاز، آمبولانس های موجود بین جایگاه های احداث شده جابه جا می شوند. بنابراین در این تحقیق، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح غیرخطی چند دوره ای ارائه می شود. از آنجا که این مسأله از نوع مسائل NP-hard است برای حل آن در ابعاد بزرگ از یک الگوریتم ابتکاری که مبتنی بر روش حریصانه است، استفاده شده است. نتایج محاسباتی و مقایسات انجام شده، بیانگر کارایی الگوریتم ارائه شده است.
