عباس فرشاد

انجماد اسپرم یکی از روشهای بیوتکنولوژی می باشد که در جهت حفظ و نگهداری منابع ژنتیکی و نیز گسترش تجارت ژن استفاده شده و از اهمیت بالایی برخوردار است. فرآیند انجماد موجب استرس فیزیکی و شیمیایی بر روی غشاء شده و در نتیجه باعث کاهش زنده مانی و قابلیت باروری اسپرم و از دست دادن برگشت ناپذیر جنبایی می گردد. هدف از این پژوهش تاثیر زمان های مختلف بر قابلیت انجماد پذیری و صفات فیزیولوژیکی اسپرم (جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت آکروزم و غشاء) اپیدیدیمی گوسفند طی فرآیند انجماد و یخگشایی بود. تعداد 10 جفت بیضه از قوچ تازه کشتار شده جمع آوری شده و در مجاورت یخ به آزمایشگاه انتقال داده شد. پس از جدا سازی اسپرم قسمت سر، بدنه، دم اپیدیدیمیس، اسپرم اپیدیدمی استحصال شده با رقیق کننده پایه رقیق شد. نمونه های اسپرم رقیق شده پس از دوره تطابق پذیری در دمای 5 درجه سانتی گراد به مدت 1 ساعت، بخار ازت مایع منجمد و به تانک ازت منتقل شد، سپس پایوت های اسپرم در آب 37 درجه و به مدت 30 ثانیه یخگشایی شدند. بعد نمونه ها را به وسیله ائوزین-نیگروزین رنگ آمیزی می کنیم و با میکروسکوب ویژگی های اسپرم را مورد ارزیابی قرار می دهیم. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان جنبایی، جنبایی پیش رونده، زنده مانی و سلامت آکروزم و غشاء اسپرم اپیدیدمی در زمان های 3، 6 و 9 ساعت نسبت به ساعت صفر انجماد به طور معنی داری کاهش یافت (p