عباس فرشاد

چکیده: مطالعه حاضر برای ارزیابی نقش محافظت کننده سریسین روی اسپرم طی انجماد و اثر آن بر باروری و توسعه جنین در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. موش های نر MNRI (5 موش در سن 8-6 هفتگی) بروش جابجایی مهره های گردنی کشته، اسپرم آنها از ناحیه شکمی قسمت اپیدیدیم جمه آوری و به محیط های کشت حاوی غلظت های مختلف سریسین (0، 25/0، 50/0 و 75/0 در صد ) اضافه شد. بعد از ازریابی اولیده اسپرم اپیدیدیمی به دست آمده، نمونه های منی سرد یا منجمد شدند (ساعت 0 و 24) و جنیایی و زنده مانی آنها بررسی شد. برای فرایند لقاح آزمایشگاهی اووسیت ها از 80 موش ماده به دست آمد. تجزی و تحلیل داده های بدست آمده در قالب یک آزمایش فاکتوریل با سه اثر اصلی سطح سریسین، زمان و سط انجماد (قبل و بعد از انجماد) انجام و کلیه اثرات متقابل احتمالی بین این اثرات بررسی شد. نتایج نشان داد که زنده مانی و جنبایی اسپرم، قابلیت باروری اسپرم و نرخ تشکیل جنین های مراحل دو سلولی و بلاستوسیست بعد از ذخیره سازی در دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 24 ساعت و به ویژه بعد از انجماد در مقایسه با ساعت 0 بطور معنی داری کاهش یافت. هنگامی که اسپرم به مدت 24 ساعت در دمای 4 درجه سانتی گراد ذخیره شد و یا بلافاصله پس از استحصال منجمد گردید، اضافه کردن مقادیر 25/0 و 5/0 درصد سریسین به محیط کشت موجب افزایش معنی دار زنده مانی و جنبایی اسپرم شد. این در حالی بود که 24 ساعت پس از انجماد زنده مانی . جنبایی اسپرم با اضافه کردن غلظت های 25/0، 50/0 و 75/0 در صد سریسین به محیط کشت افزایش یافت. در هر سه زمان بالاترین نرخ زنده مانی و جنبایی اسپرم با استفاده از غلظت 5/0 در صد سریسین مشاهده شد. در رابطه با دیگر فراسنجه ها یعنی قابلیت باروری، نرخ تشکیل جنین های مرحله دو سلولی و بلاستوسیست نیز روند مشابهی قابل ملاحظه بود. این تاثیرات هنگام اضافه کردن سریسین به اسپرم تازه دیده نشد. به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اضافه کردن 5/0 در صد سریسین به محیط محافظت کننده اسپرم می تواند کیفیت اسپرم را در مراحل سردسازی، انجماد و در نهایت میزان تشکیل بلاستوسیست ها بهبود دهد.