هاب ها تسهیلاتی هستند که در بسیاری از سیستم های توزیع برای تعویض و انتقال جریان بین مبدا ها و مقصد ها استفاده می شوند. مسایل مکان یابی هاب زمانی مطرح می شوند که جابه جایی مستقیم اقلام بین زوج های مبدا- مقصد به دلیل هزینه بالای ایجاد شبکه مورد نیاز عملا امکان پذیر نبوده و جابجایی جریان از طریق هاب ها هزینه کمتری نسبت به جابجایی مستقیم بین گره ها دارا است. مسأله هاب مرکز در شبکه ای از هاب ها مطرح می شود که به منظور جابجایی اقلام حساس به زمان طراحی شده اند. در این نوع از مسائل، هدف خدمت رسانی با صرف حداقل مجموع هزینه ها یا زمان سرویس نیست بلکه هدف خدمت دهی به دورترین مشتری در کمترین زمان ممکن است. مسأله هاب مرکز با تخصیص تکی و ظرفیت محدود به دنبال انتخاب مکان تعدادی هاب و سپس تخصیص گره های غیرهاب به دقیقا یک هاب می باشد به گونه ای که بیشینه زمان/مسافت بین هر زوج مبدا مقصد کمینه شود. این مسأله یک مسأله سخت در حوزه مکان یابی - تخصیص محسوب می شود و بدین جهت در این تحقیق، دو روش فرا ابتکاری برای حل مسأله استفاده شده است. در این تحقیق، یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح آمیخته برای مساله فوق توسعه داده می شود. ابتدا با استفاده از الگوریتم بازپخت شبیه سازی شده که روشی بهبود دهنده محسوب می شود مدل حل می گردد سپس الگوریتم بهینه سازی دسته مورچگان که یک روش سازنده می باشد برای حل استفاده می شود. نتایج این دو روش فراابتکاری با استفاده از داده های استاندارد AP با یکدیگر و همچنین با نتایج حاصل از LINGO مورد مقایسه و بررسی قرارگرفته اند. نتایج محاسباتی بر روی داده های نمونه، حاکی از کارایی مناسب الگوریتم های حل ارائه شده در یافتن جواب های نزدیک به جواب بهینه می باشد.
