احمد امانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رضایت زناشویی با کیفیت زناشویی و حالت‌های مثبت روانشناختی: نقش واسطه‌ای سبک‌های عشق‌ورزی بود. این پژوهش از حیث روش‌شناسی کمی و از لحاظ هدف کاربردی بوده است که با روش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی فرهنگیان شهرستان مریوان در سال 1400 تا 1401 بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول حجم نمونه‌ی کوکران تعداد 350 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش از پرسشنامه رضایت زناشویی (ENRICH) اولسون (1989)، پرسشنامه حالت‌های مثبت روانشناختی (PPS) رجائی و همکاران (1391)، پرسشنامه کیفیت زناشویی تجدید نظر شده (RDAS) باسبی و همکاران (1995) و پرسشنامه سبک عشق‌ورزی استرانبرگ (STLS) استرنبرگ (1986) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها از ماتریس همبستگی، مدل مسیر و نرم افزار AMOS- 24 استفاده شده است.. یافته‌های این پژوهش نشان داد که کیفیت زناشویی 79/0 از تغییرات سبک-های عشق‌ورزی را پیش‌بینی می‌کند. حالت‌های مثبت روانشناختی نیز با 09/0 و سطح معنی‌داری 04/0 هر چند دارای اثر ضعیف-تری نسبت به کیفیت زناشویی می‌باشد ولی تأثیر مثبت و معناداری بر روی سبک‌های عشق‌ورزی دارد.