احمد امانی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان هیجان مدار بر قدردانی از بدن، کیفیت زندگی جنسی و شفقت به خود در زنان یائسه بود. طرح پژوهش نیمه­آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را کلیه زنان یائسه در شهر اصفهان در سال 1401 تشکیل می­دادند. نمونه آماری شامل 32 نفر بود که با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس و بر اساس ملاک­های ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 16 نفر) جایگزین شدند. به منظور جمع آوری داده­ها از پرسشنامه­های قدردانی از بدن (Tylka & Wood-Barcalow, 2015)، کیفیت زندگی جنسی (Symonds & et al, 2005) و شفقت به خود (Neff, 2003) استفاده شد. گروه آزمایش تحت درمان گروهی درمان هیجان مدار (Johnson, 2008) طی 10 جلسه 90 دقیقه­ای و پیگیری دو ماهه قرار گرفت و گروه کنترل، هیچ­گونه مداخله درمانی دریافت نکرد. جهت تجزیه و تحلیل از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد پس از آموزش درمان هیجان مدار نشان در متغیرهای پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته و بین پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود نداشته که این امر نشان دهنده بهبودی در کیفیت زندگی جنسی و شفقت به خود و قدردانی از بدن در زنان یائسه بوده است (05/0P<) و این اثرت در دوران پیگیری پایدار بوده‌اند (05/0P<).