هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مفاهیم واقعیت درمانی گروهی بر صمیمیت زناشویی و الگوهای ارتباطی زنان آسیب دیده از بی وفایی همسر بود . این پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. از میان زنان آسیب دیده از بی وفایی همسر مراجعه کننده به مراکز مشاوره در شهر شیراز که از بین آنان با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی مبتنی بر هدف 03 ) هر گروه 51 عضو( نفر انتخاب و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به هریک از دو گروه مقایسه و کنترل گمارده شدند. سپس جمع آوری داده ها علاوه بر پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، ازمقیاس نیاز های صمیمیت باگاروزی و پرسشنامه الگوهای ارتباطی) CPQ ( استفاده شد. انجام مداخلات در 8 جلسه 03 دقیقه ای طبق رویکرد واقعیت درمانی صورت گرفت. یافتههای توصیفی مرتبط به متغیرهای جمعیت شناختی و متغیرهای مورد مطالعه در دو گروه ارائه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مفاهیم واقعیت درمانی بر افزایش نمره کل صمیمیت زناشویی، مؤثر بوده است همچنین بر ارتباط سازنده در الگوهای ارتباطی به طور معناداری اثربخش بوده است. براساس آزمون، نمره کل صمیمیت در گروه مداخله دارای رشد بوده است و این رشد به صورت معنیدار متفاوت از نمرات گروه کنترل است. در ابعاد صمیمیت روانشناختی، عقلانی و جسمانی نیز این تفاوت معنیدار بین دو گروه مشاهده میشود. نتیجه گیری: افزایش صمیمیت زناشویی و الگوهای ارتباطی، تابع روشهای آموزش گروهی بود.
