مقدمه:ازدواج یکی از اصلی ترین تکالیف تحولی زندگی است که موفقیت در آن به گستره ای از لازمه ها و توانمندی های درون فردی و بین فردی نیاز دارد و خلل در ابعاد کارکردی آن می تواند زمینه را برای فروپاشی این سیستم ارتباطی فراهم کند. هدف:پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود کارکردهای خانواده و صمیمیت زناشویی در زوجینِ مراجعه کننده به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی شهرستان سروآباد در سالِ 1396 انجام شد. روش: روش پژوهشی مورد استفاده در پژوهش حاضر، روش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامیِ زوجینِ مراجعه کننده به مراکز مشاوره سازمان بهزیستی شهرستان سروآباد در سالِ 1396 بود که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 10 زوج (20 نفر) برای شرکت در پژوهش به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند و مداخله ی درمانی (زوج درمانی هیجان مدار) درقالب 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی مشارکت کنندگان گروه آزمایش اجرا شد و پس از اتمام مداخله ی درمانی پس آزمون و سپس جلسه پیگیری (دو ماه پس از اتمام مداخله درمانی) بر روی مشارکت-کنندگان گروه آزمایش و کنترل اجرا شد و در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم-افزارSPSSو در دو سطح آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تجزیه و تحلیل کوواریانس چندمتغییره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها:یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار به استثنای خرده مقیاسِ کنترل رفتار خانواده، نقش معناداری در بهبود خرده مقیاس های کارکردهای خانواده (خرده مقیاس های حل مسئله، ارتباطات خانوادگی، نقش های خانوادگی، پاسخ عاطفی و آمیزش عاطفی) دارد. همچنین یافته ها نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار در بهبود صمیمیت زناشویی و خرده مقیاس های آن (صمیمیت عاطفی، صمیمیت روانشناختی، صمیمیت جنسی، صمیمیت جسمی، صمیمیت فکری _ عقلانی و صمیمیت اجتماعی _ تفریحی) به استثنای خرده مقیاس صمیمیت معنوی و زیبایی شناختی نقش معناداری دارد (p<0/05). نتیجه گیری: بنابر نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر می توان به این نتیجه رسید که این رویکرد درمانی می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی موثر در مراکز مشاوره و رواندرمانی خانواده، جهت تقویت ابعاد صمیمیت زناشویی زوجین و کارکردهای سیستم خانوادگی آن ها مورد استفاده قرار گیرد و بدین شکل ضمن تقویت عملکرد سیستم زوجی، زمینه را برای ثبات بخشی به نهاد خانواده فراهم کند.
