هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و درمان راه حل مدار بر رضایت زناشویی زنان دارای تعارض زناشویی بوده است.روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بودند از همه زنان دارای تعارض زناشویی که در سال 95 به مراکز مشاوره شهر سنندج مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه از نمونه گیری در دسترس استفاده شد بدین ترتیب که یک مرکز مشاوره از بین کلیه مراکز مشاوره شهر سنندج انتخاب و پس از اعلام فراخوان برای شرکت در طرح درمانی 45 نفر از کسانی که مایل به شرکت در طرح درمانی بودند به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفری درمان فراشناخت، درمان راه حل مدار و گروه کنترل، جایگزین شدند. هر دو گروه آزمایشی تحت درمان قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکردند.تنها ابزار این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که هر دو روش راه حل مدار و درمان فراشناخت بر میزان رضایت زناشویی زنان موثر بوده است و نتایج حاکی از آن است که روش درمانی راه حل مدار(17/42) نسبت به روش درمانی فراشناخت(85/30) تاثیر بیشتری داشته است.
