اهداف: سواد آکادمیک اصلی ترین پشتوانه آموزش عالی است که لزوما باید با سواد هیجانی بالا که یکی از عوامل مهم در تعیین موفقیت فرد در زندگی است، همراه باشد. سواد آکادمیک در راستای سواد هیجانی می تواند اثر انکارناپذیر بر جامعه علمی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی سواد آکادمیک و سواد هیجانی اعضای هیئت علمی دانشگاه بود. روش ها: در این پژوهش توصیفی- همبستگی، 100 نفر از اعضای هیات غلمی دانشگته کردستان در سال 1391 که نمرات پژوهشی آن ها به ثبت رسیده بود به روش نمونه گیری تصادفی ساده و طبق فرمول کوکران انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها فرم بررسی سوابق پژوهشی و پرسشنامه سواد هیجانی بار-آن با پایایی 81/0 در مقیاس آلفای کرونباخ بود. روایی پرسشنامه نیز از طریق تحلیل عاملی اکتشافی بالا گزارش شد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون دو متغیری ساده) با به کارگیری نرم افزار SPSS20 انجام گرفت. یافته ها: بین سواد هیجانی و حوزه های آن با سواد آکادمیک رابطه معنی داری وجود نداشت. همچنین مدل سواد آکادمیک در پیش بینی سواد هیجانی اعضای هیات علمی دانشگاه موفق نبود (87/0= P). نتیجه گیری: در اعضای هیات علمی دانشگاه بین سواد آکادمیک با سواد هیجانی و حوزه های آن رابطه ای وجود ندارد و سواد آکادمیک بالا لزوما به معنای داشتن سواد هیجانی بالا به عنوان عامل تعیین کننده توانایی شخص برای اثربخش بودن نیست.
