زمینه و هدف:یکی از عوامل موثر برکاهش تعارضات زناشویی و به تبع آن بهبود روابط زوجین،بکارگیری الگوها و مهارتهای ارتباطی سالم می باشد که توسط مشاوران،روانشناسان و پژوهشگران متعددی به تایید رسیده است، بر این اساس،پژوهشحاضربا هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی برکاهش تعارضات زناشویی زوجین انجام پذیرفت. روش تحقیق: این پژوهشازنوع« نیمه تجربی»،باطرح «پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه»انجام شد.جامعه آماری، شامل همه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره خصوصی شهرآستارادرسال1391 بود. نمونه پژوهشر ا28نفر از زوجین تشکیل می دادند که بااستفادهازروش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش( 14 نفر) و گواه(14 نفر) به صورت گمارش تصادفی جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش،پرسشنامه«تعارضهای زناشویی» تهیه شده توسط براتی و ثنایی(1379) بود.ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا گردید،سپس زوجین گروه آزمایش،در10جلسه90دقیقه ای آموزش دیدند،ولی گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه های آموزشی، پس آزمون روی هر دو گروه اجرا شد.داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS-19و روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان دادکه آموزش گروهی مهارتهای ارتباطی،برکاهش تعارضات زناشویی و مولفه های آن در زوجین تاثیر معناداری دارد((P<0/001. نتیجه گیری: مهارتهای آموزشی ارتباطی این پژوهش، می توانند به عنوان برنامه های آموزشی و درمانی و با هدف کاهش تعارضات زناشویی در دسترس روانشناسان و مشاوران خانواده قرار بگیرد.
