ثبات ازدواج در گروه تعهد زناشویی است که عوامل مختلفی در ارتقاء و تضعیف آن موثرند. پژوهش حاضر اثر بخشی مداخله ای درمان مبتنی بر طرحواره را در افزایش تعهد زناشویی و عزت نفس زوجها مورد توجه قرار داده و آن را در قالب سه سوال مورد سنجش قرار داده است: آیا زوجها دارای مشکل تعارض در تعهد زناشویی که در برنامه طرحواره درمانی شرکت می کنند بهبودی در سطح تعهدپذیری شان صورت می گیرد؟ آیا طرحواره درمانی به افزایش عزت نفس زوجها کمک میکند؟ و آیا ارتباطی بین عزت نفس و تعهد زناشویی وجود دارد؟ این پژوهش نیمه تجربی و با استفاده از گروه کنترل با اجرای پیش آزمون پس آزمون بوده و بدین منظور از میان مراجعین چنیدن مرکز خصوصی سنندج، در نیمه اول سال 1390، تعداد 20 زوج دچار تعارض زناشویی با روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب گردیده و پس از مصاحبه و ارزیابی به وسیله ابزارهای پژوهش به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، سپس به مدت جلسه 45 دقیقه ای طرحواره درمانی روی گروه آزمایش اجرا گردید درصورتی که گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد. در پایان پس از انجام پس آزمون روی دو گروه، داده ها توسط آزمون کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل رگرسیون ساده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که عزت نفس زوجها با تعهد زناشویی مرتبط بوده، مداخله مبتنی بر طرحواره درمانی در ارتقاء تعهد زناشویی زوجها اثر بخش بوده است. مداخله درمانی مبتنی بر روش طرحواره می تواند به عنوان یکی از راهبردهای زوج درمانی در تعهد زناشویی مورد استفاده قرار بگیرد.
