احمد امانی

مقدمه: اعتبار یک نظام آموزشی وابسته به نحوه و میزان یادگیری فراگیران آن است. در این بین دو عامل باور های معرفت شناختی و سبک های یادگیری اهمیت زیادی دارند که می توانند، تاثیرات منفی انگیزشی بر پیشرفت تحصیلی فراگیران داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باور های معرفت شناختی و سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. روش: روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بود. با روش روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نمونه ای با حجم 360 نفر از دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر اسد آباد انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه باورهای معرفت شناختی شومر و سبک های یادگیری گراشا –ریچمن و آزمون پیشرفت تحصیلی از معدل کل دروس سال سوم راهنمایی که به صورت هماهنگ در پایان سال تحصیلی 90-89 اجرا شد، استفاه گردید. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس چند متغیری با کاربرد نرم افزار spss18 استفاده شد. یافته ها نشان داد از بین مولفه های معرفت شناختی توانایی ذاتی در یادگیری با پیشرفت تحصیلی ارتباط معنادار داشت (0001/0 P≤و 0.26=β). در سبک های یادگیری ارتباط سبک های اجتنابی، وابسته، مستقل و عمیار با پیشرفت تحصیلی معنادار شد. همچنین سبک های همیار اجتنابی و مستقل با باورهای معرفت شناختی ارتباط معناداری داشتند. نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم باورهای معرفت شناختی و سبک یادگیری در پیشرفت تحصیلی و نیز قابل تغییر بودن این دو عامل می توان با برنامه ریزی صحیح و اصولی، باورهای نادرست معرفتی را تغییر و استفاده درست از سبک های یادگیری را آموزش داد باورهای معرفت شناختی، سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان