احمد امانی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودپنداره تحصیلی براساس خودنظم‌دهی تحصیلی و تاب‌آوری تحصیلی با نقش میانجی اشتیاق تحصیلی بود انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی- همبستگی و با استفاده از تحلیل مسیر در راستای مدل یابی صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش همه دانش‌آموزان دوره متوسطه دوم استان کرمانشاه در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. تعداد 350 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و برای جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه خودپنداره تحصیلی، پرسشنامه خودنظم‌دهی تحصیلی، پرسشنامه تاب‌آوری تحصیلی و پرسشنامه اشتیاق تحصیلی دراختیار آن‌ها قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش مدل مسیر و نرم‌افزارهای SPSS و AMOSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین خودنظم‌دهی و تاب‌آوری تحصیلی با خودپنداره تحصیلی رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که اشتیاق تحصیلی نقش میانجیگر بین خودنظم‌دهی و تاب‌آوری تحصیلی با خودپنداره تحصیلی دارد. بنابراین توجه به خودپنداره دانش‌آموزان اهمیت زیادی دارد، زیرا دانش‌آموزانی که دارای خودپنداره مثبت هستند، می‌توانند یادگیری بالقوه و خودنظم‌دهی خود را توسعه دهند. با توجه به یافته‌های این پژوهش می ‌توان بیان کرد که نتیجه این پژوهش برای جامعه روانشناسان و مشاوران که با دانش‌آموزان ارتباط دارند موثر می‌باشد.