احمد امانی

هدف از انجام این پژوهش تبیین مدل کیفیت زندگی زناشویی براساس چشم‌انداز زمان و هیجان‌پذیری با نقش میانجی هیجانات مثبت ادراک شده در زوجین شهرستان دهگلان بود. طرح تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی با تکنیک تحلیل مسیر (رگرسیون) بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زوجین ساکن در شهرستان دهگلان در سه ماهه چهارم سال 1400 به تعداد 80 هزار نفر بود. نمونه آماری براساس جدول کرجسی و مورگان (1970) 383 نفر در نظر گرفته شد که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر از پرسشنامه‌های کیفیت زندگی زناشویی فلچر، سیمپسون و توماس (2000)، هیجانات مثبت ادراک شده واتسون، کلارک و تلگن (1988)، چشم‌انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) و هیجان‌پذیری زاکرمن، کولین، پرایش و زوپ (1978) استفاده شد. نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان داد چشم‌انداز زمان آینده (01/0> p)، چشم‌انداز زمان حال لذت‌گرایانه (05/0> p) و چشم‌انداز زمان گذشته مثبت (05/0> p) بصورت مثبت و چشم‌انداز زمان گذشته منفی (01/0> p) بصورت منفی از طریق هیجانات مثبت ادراک شده بر کیفیت زندگی زناشویی تاثیر غیرمستقیم دارند اما هیجان‌پذیری با کیفیت زندگی زناشویی با نقش میانجی هیجانات مثبت ادراک شده بصورت غیر مستقیم رابطه ندارد. همچنین بین چشم‌انداز زمان آینده و کیفیت زندگی زناشویی با ضریب تاثیر 18/0 (01/0> p) رابطه مثبت وجود دارد. اما بین هیجان‌پذیری با کیفیت زندگی زناشویی در زوجین رابطه ندارد. بین هیجانات مثبت ادراک شده و کیفیت زندگی زناشویی با ضریب تاثیر 29/0 (01/0> p) رابطه مثبت وجود دارد. نهایتا، چشم‌انداز زمان آینده (01/0> p)، چشم‌انداز زمان حال لذت‌گرایانه (05/0> p) و چشم‌انداز زمان گذشته مثبت (01/0> p) بصورت مثبت و چشم‌انداز زمان گذشته منفی (01/0> p) بصورت منفی بر کیفیت زندگی زناشویی تاثیر دارند، اما هیجان‌پذیری با کیفیت زندگی زناشویی رابطه ندارد. از نتایج این پژوهش می‌توان در راستای بهبود کیفیت زندگی زناشویی با بررسی ویژگی‌هایی همچون چشم‌انداز زمان و هیجان‌پذیری و هیجانات مثبت ادراک شده بهره جست.